Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

oleris N N

  • 1 oleris

    и olerōrumсм. olus

    Латинско-русский словарь > oleris

  • 2 olus

    vegetables; cabbage, turnips, greens; kitchen/pot herbs

    Latin-English dictionary > olus

  • 3 olus

    olus (holus), eris, n., I) jedes Grünkraut, Küchenkraut, Gemüse, Kohl, Rüben usw., Afran. fr., Scriptt. r. r. u.a.: olerum fasciculi, Hieron.: olus prandere, Hor. – Sprichw., multa Syrorum olera (griech. πολλὰ Σύρων λάχανα), Plin. 20, 33. – II) insbes., olus atrum, Genet. oleris atri, n., Schwarzkohl, (Smyrnium olusatrum, L.), Colum. 11, 3, 18 u. 12, 7, 1: atrum olus (holus), Plaut. Pseud. 814: dass. poet. olus pullum, Colum. poët. 10, 123. Vgl. olusatrum. – / Heterokl. Genet. Plur. holerorum, Lucil. 510: Abl. oleris, Cato r. r. 149, 2.

    lateinisch-deutsches > olus

  • 4 olus

    olus (holus), eris, n., I) jedes Grünkraut, Küchenkraut, Gemüse, Kohl, Rüben usw., Afran. fr., Scriptt. r. r. u.a.: olerum fasciculi, Hieron.: olus prandere, Hor. – Sprichw., multa Syrorum olera (griech. πολλὰ Σύρων λάχανα), Plin. 20, 33. – II) insbes., olus atrum, Genet. oleris atri, n., Schwarzkohl, (Smyrnium olusatrum, L.), Colum. 11, 3, 18 u. 12, 7, 1: atrum olus (holus), Plaut. Pseud. 814: dass. poet. olus pullum, Colum. poët. 10, 123. Vgl. olusatrum. – Heterokl. Genet. Plur. holerorum, Lucil. 510: Abl. oleris, Cato r. r. 149, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > olus

  • 5 filum

    fīlum, ī n.
    1)
    а) нить, нитка
    f. trium sororum H — нить трёх сестёр (Парок), т. е. нить жизни
    pendēre filo (tenui) Enn, O — висеть на волоске, т. е. находиться в большой опасности
    f. (lyrae) Oструна
    б) светильня, фитиль J, Su
    2) пряжа (f. pollĭce ducere O, Sen и deducere Ctl etc.)
    3) ткань, материя
    f. plenum O (crassum C) — плотная (грубая) ткань
    caput velatum filo L — голова, повязанная тканью
    4) волокно (sc. olĕris M)
    5) форма, внешний вид, образ (corporis AG; argumentandi C)

    Латинско-русский словарь > filum

  • 6 olus

    (holus), eris n. (gen. pl. LM olerōrum; abl. pl. Cato oleris)
    зелень, овощи Col, V, H etc.

    Латинско-русский словарь > olus

  • 7 imbecillus

    im-bēcillus, a, um (vgl. baculum), schwach, gebrechlich, kraftlos, I) eig. (Ggstz. validus, valens, robustus, fortis), 1) im allg.: a) übh.: filius, Cic.: agnus, Col.: oculi, Sen.: imbecillior sexus, das schwächere (weibl.) Geschlecht, Augustin.: imbecillissimus sanguis, Sen.: imbecilli oculi ad sustinendum comminus solem, Sen. nat. qu. 1, 17, 2: n. pl. subst., promiscue enim (pestilentia) imbecilla robustaque invadit, Sen. de ira 3, 5, 1: imbecillissima moenium, die schwächsten Stellen, Sen. ep. 59, 12. – b) v. Speisen u. Getränken, nicht kräftig, nicht nährend (Ggstz. valens, validus), vina, Plin.: prout (vinum) ingenio imbecillum aut validum fuit, Macr.: imbecillissimam vero materiam esse omnem caulem oleris, Cels. – c) v. Heilmitteln, unwirksam (Ggstz. valens), sed nescio quomodo imbecillior est medicina quam morbus, Cic. ad Att. 10, 14, 2. – 2) insbes., körperlich schwächlich, kränklich (Ggstz. valens), Cic. u.a.: imbecillior valetudine, Cic. – subst., imbecilli, Schwächliche, Cels. 1, 2 in.: ebenso imbecilliores, schwächlichere Subjekte, Cels. 7, 26, 5. – II) übtr.: 1) im allg., schwach, ohnmächtig, unbedeutend, regnum, Sall.: suspicio, Tac. – 2) insbes., geistig schwach, haltlos, ohne Energie, accusator, Cic.: animus, Cic. u. Liv.: ingenium, Plin. pan. – / Nbf. imbēcillis, e, Cic. Hortens. fr. 72. p. 320 M. (b. Non. 300, 33 codd.). Sen. de ira 2, 34, 1 u. 3, 28, 3; de clem. 2, 6, 4. Aur. Vict. de Caes. 19, 3 u. epit. 19, 3. Not. Tir. 68, 66 (wo imbicilis). Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 163 f. u. Georges Lerik. d. lat. Wortf. S. 336.

    lateinisch-deutsches > imbecillus

  • 8 olus

    ŏlus (hŏlus), ĕris, n. [st2]1 [-] légume. [st2]2 [-] chou.    - olus prandere, Hor.: dîner de légumes.
    * * *
    ŏlus (hŏlus), ĕris, n. [st2]1 [-] légume. [st2]2 [-] chou.    - olus prandere, Hor.: dîner de légumes.
    * * *
        Olus, oleris, penul. corr. n. g. Plin. Toute sorte d'herbe semee pour manger: comme celle des jardins. Alii scribunt Holus.

    Dictionarium latinogallicum > olus

  • 9 pullus

    [st1]1 [-] pullus, a, um: - [abcl][b]a - de couleur foncée, noirâtre, brunâtre, sombre. - [abcl]b - de deuil, funèbre.[/b]    - pulli capilli, Ov.: cheveux châtains.    - pulla vestis, Cic. Calp.: vêtement sombre (signe de pauvreté ou de deuil).    - pullum, i, n.: couleur noire, vêtement sombre. [st1]2 [-] pullus, a, um [puellus]: jeune, petit.    - pullus asininus, Varr. R. R. 2, 8, 2: ânon.    - pullus equinus, Col. 6, 29, 1: poulain.    - pullae ranae, Hor. S. 2, 3, 314: têtard. [st1]3 [-] pullus, i, m.: - [abcl][b]a - petit d'un animal. - [abcl]b - poussin, poulet; poulet sacré. - [abcl]c - poulain. - [abcl]d - petit poulet (t. de caresse). - [abcl]e - jeune pousse, rejeton.[/b] [st1]4 [-] pullus, a, um [= purulus → purus]: Varr. pur, propre, net.
    * * *
    [st1]1 [-] pullus, a, um: - [abcl][b]a - de couleur foncée, noirâtre, brunâtre, sombre. - [abcl]b - de deuil, funèbre.[/b]    - pulli capilli, Ov.: cheveux châtains.    - pulla vestis, Cic. Calp.: vêtement sombre (signe de pauvreté ou de deuil).    - pullum, i, n.: couleur noire, vêtement sombre. [st1]2 [-] pullus, a, um [puellus]: jeune, petit.    - pullus asininus, Varr. R. R. 2, 8, 2: ânon.    - pullus equinus, Col. 6, 29, 1: poulain.    - pullae ranae, Hor. S. 2, 3, 314: têtard. [st1]3 [-] pullus, i, m.: - [abcl][b]a - petit d'un animal. - [abcl]b - poussin, poulet; poulet sacré. - [abcl]c - poulain. - [abcl]d - petit poulet (t. de caresse). - [abcl]e - jeune pousse, rejeton.[/b] [st1]4 [-] pullus, a, um [= purulus → purus]: Varr. pur, propre, net.
    * * *
    I.
        Pullus, pulli, m. g. Pulli. Les petits nouveaux naiz de quelque beste que ce soit: mesme ce que les arbres et plantes jectent nouvellement, Les petits jectons et surgeons.
    \
        Implumes pulli. Horat. Qui n'ont point encore de plumes.
    \
        Inuolucres pulli. Gellius. Qui ne peuvent encore voler.
    \
        Plumantes iam pulli. Gellius. Qui commencent desja à avoir des plumes.
    \
        Equinus pullus. Quintil. Un poulain.
    \
        De pullis gallinaceis est epigramma apud Martialem. Poulets, Poulsins.
    \
        Pulli apum. Columel. Jectons de mousches à miel.
    \
        Pulli arborum. Plinius. Les surgeons et jectons, ou rejectons qui viennent aux pieds des arbres, Drugeons.
    II.
        Pullus, Adiectiuum. Virgil. Qui est de la couleur du dos d'un lievre, ou de la laine venant de dessus le mouton, Comme à demi enfumé.
    \
        Pulli oleris radix, Hoc est, olusatri. Columel. Racine d'ache.

    Dictionarium latinogallicum > pullus

  • 10 imbecillus

    im-bēcillus, a, um (vgl. baculum), schwach, gebrechlich, kraftlos, I) eig. (Ggstz. validus, valens, robustus, fortis), 1) im allg.: a) übh.: filius, Cic.: agnus, Col.: oculi, Sen.: imbecillior sexus, das schwächere (weibl.) Geschlecht, Augustin.: imbecillissimus sanguis, Sen.: imbecilli oculi ad sustinendum comminus solem, Sen. nat. qu. 1, 17, 2: n. pl. subst., promiscue enim (pestilentia) imbecilla robustaque invadit, Sen. de ira 3, 5, 1: imbecillissima moenium, die schwächsten Stellen, Sen. ep. 59, 12. – b) v. Speisen u. Getränken, nicht kräftig, nicht nährend (Ggstz. valens, validus), vina, Plin.: prout (vinum) ingenio imbecillum aut validum fuit, Macr.: imbecillissimam vero materiam esse omnem caulem oleris, Cels. – c) v. Heilmitteln, unwirksam (Ggstz. valens), sed nescio quomodo imbecillior est medicina quam morbus, Cic. ad Att. 10, 14, 2. – 2) insbes., körperlich schwächlich, kränklich (Ggstz. valens), Cic. u.a.: imbecillior valetudine, Cic. – subst., imbecilli, Schwächliche, Cels. 1, 2 in.: ebenso imbecilliores, schwächlichere Subjekte, Cels. 7, 26, 5. – II) übtr.: 1) im allg., schwach, ohnmächtig, unbedeutend, regnum, Sall.: suspicio, Tac. – 2) insbes., geistig schwach, haltlos, ohne Energie, accusator, Cic.: animus, Cic. u. Liv.: ingenium, Plin. pan. – Nbf. imbēcillis, e, Cic. Hortens. fr. 72. p. 320 M. (b. Non.
    ————
    300, 33 codd.). Sen. de ira 2, 34, 1 u. 3, 28, 3; de clem. 2, 6, 4. Aur. Vict. de Caes. 19, 3 u. epit. 19, 3. Not. Tir. 68, 66 (wo imbicilis). Vgl. Neue-Wagener Formenl.3 2, 163 f. u. Georges Lerik. d. lat. Wortf. S. 336.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > imbecillus

  • 11 Зелень

    - viride; viriditas; olus, oleris n;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Зелень

  • 12 materia

    mātĕrĭa, ae ( gen. materiāi, Lucr. 1, 1051), and mātĕrĭes, ēi (only in nom. and acc. sing., and once gen. plur. materierum, Lact. 2, 12, 1; v. Neue, Formenl. 1, p. 383), f. [from same root with mater, q. v.], stuff, matter, materials of which any thing is composed; so the wood of a tree, vine, etc., timber for building (opp. lignum, wood for fuel); nutritive matter or substance for food (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    materia rerum, ex qua et in qua sunt omnia,

    Cic. N. D. 3, 39, 92; cf. id. Ac. 1, 6, 7:

    materiam superabat opus,

    Ov. M. 2, 5:

    materiae apparatio,

    Vitr. 2, 8, 7:

    rudis,

    i. e. chaos, Luc. 2, 8; cf.: omnis fere materia nondum formata rudis appellatur, Cinc. ap. Paul. ex Fest. p. 265 Müll.:

    (arbor) inter corticem et materiem,

    Col. 5, 11, 4:

    crispa,

    Plin. 16, 28, 51, § 119:

    materiae longitudo,

    Col. 4, 24, 3:

    vitis in materiam, frondemque effunditur,

    id. 4, 21, 2:

    si nihil valet materies,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    in eam insulam materiam, calcem, caementa, atque arma convexit,

    id. Mil. 27, 74:

    caesa,

    Col. 11, 2, 11; cf. Caes. B. G. 4, 17; 5, 39:

    cornus non potest videri materies propter exilitatem, sed lignum,

    Plin. 16, 40, 76, § 206:

    materiae, lignorum aggestus,

    Tac. A. 1, 35:

    videndum est ut materies suppetat scutariis,

    Plaut. Ep. 1, 1, 35:

    proba materies est, si probum adhibes fabrum,

    id. Poen. 4, 2, 93: imprimebatur sculptura materiae anuli, sive ex ferro sive ex auro foret, Macr. S. 7, 13, 11. — Plur.:

    deūm imagines mortalibus materiis in species hominum effingere,

    Tac. H. 5, 5.—Of food:

    imbecillissimam materiam esse omnem caulem oleris,

    Cels. 2, 18, 39 sqq.; cf. of the means of subsistence:

    consumere omnem materiam,

    Ov. M. 8, 876; matter, in gen.:

    materies aliqua mala erat,

    Aug. Conf. 7, 5, 2.—In abstract, matter, the material universe:

    Deus ex materia ortus est, aut materia ex Deo,

    Lact. 2, 8.—
    B.
    Esp., matter of suppuration, pus, Cels. 3, 27, 4.—
    II.
    Transf., a stock, race, breed:

    quod ex vetere materia nascitur, plerumque congeneratum parentis senium refert,

    Col. 7, 3, 15:

    generosa (equorum),

    id. 6, 27 init.
    III.
    Trop.
    A.
    The matter, subjectmatter, subject, topic, ground, theme of any exertion of the mental powers, as of an art or science, an oration, etc.: materiam artis eam dicimus in qua omnis ars et facultas, quae conficitur ex arte, versatur. Ut si medicinae materiam dicamus morbos ac vulnera, quod in his omnis medicina versetur;

    item quibus in rebus versatur ars et facultas oratoria, eas res materiam artis rhetoricae nominamus,

    Cic. Inv. 1, 5, 17:

    quasi materia, quam tractet, et in qua versetur, subjecta est veritas,

    id. Off. 1, 5, 16:

    est enim deformitatis et corporis vitiorum satis bella materies ad jocandum,

    id. de Or. 2, 59, 239; 1, 11, 49; id. Rosc. Com. 32, 89; id. Div. 2, 4, 12:

    sermonum,

    id. Q. Fr 1, 2, 1: materies crescit mihi, my matter (for writing about) increases, id. Att. 2, 12, 3: rei. id. Q. Fr. 2, 1, 1:

    aequa viribus,

    a subject suited to your powers, Hor. A. P. 38:

    infames,

    Gell. 17, 12, 1:

    extra materiam juris,

    the province, Gai. Inst. 2, 191.—
    B.
    A cause, occasion, source, opportunity (cf. mater, II.):

    quid enim odisset Clodium Milo segetem ac materiam suae gloriae?

    Cic. Mil. 13, 35 (for which shortly before:

    fons perennis gloriae suae): materies ingentis decoris,

    Liv. 1, 39, 3:

    non praebiturum se illi eo die materiam,

    id. 3, 46, 3:

    major orationis,

    id. 35, 12, 10:

    criminandi,

    id. 3, 31, 4:

    omnium malorum,

    Sall. C. 10:

    materiam invidiae dare,

    Cic. Phil. 11, 9, 21:

    materiam bonitati dare,

    id. de Or. 2, 84, 342:

    scelerum,

    Just. 3, 2, 12:

    seditionis,

    id. 11, 5, 3:

    laudis,

    Luc. 8, 16:

    benefaciendi,

    Plin. Pan. 38:

    ne quid materiae praeberet Neroni,

    occasion of jealousy, Suet. Galb. 9:

    epistolae, quae materiam sermonibus praebuere,

    Tac. H. 4, 4:

    praebere materiam causasque jocorum,

    Juv. 3, 147:

    materiamque sibi ducis indulgentia quaerit,

    id. 7, 21.—
    C.
    Natural abilities, talents, genius, disposition:

    fac, fuisse in isto C. Laelii, M. Catonis materiem atque indolem,

    Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160:

    in animis humanis,

    id. Inv. 1, 2, 2:

    materiam ingentis publice privatimade decoris omni indulgentia nostra nutriamus,

    Liv. 1, 39, 3:

    ad cupiditatem,

    id. 1, 46; Quint. 2, 4, 7.—Hence, one's nature, natural character:

    non sum materia digna perire tua,

    thy unfeeling disposition, Ov. H. 4, 86.—
    D.
    A subject, argument, course of thought, topic (post-Aug.):

    tertium diem esse, quod omni labore materiae ad scribendum destinatae non inveniret exordium,

    Quint. 10, 3, 14:

    argumentum plura significat... omnem ad scribendum destinatam materiam ita appellari,

    id. 5, 10, 9:

    video non futurum finem in ista materia ullum, nisi quem ipse mihi fecero,

    Sen. Ep. 87, 11:

    pulcritudinem materiae considerare,

    Plin. Ep. 3, 13, 2; 2, 5, 5:

    materiam ex titulo cognosces,

    id. ib. 5, 13, 3 al. (materies animi est, materia arboris;

    et materies qualitas ingenii, materia fabris apta,

    Front. II. p. 481 Mai.; but this distinction is not observed by class. writers).

    Lewis & Short latin dictionary > materia

См. также в других словарях:

  • Roystonea oleracea —   Chaguaramo, mapora, palma real …   Wikipedia Español

  • ОЛЕРАЦЕИ — (ново лат., от лат. olus, oleris овощ). Кухонные овощи вообще. Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка. Чудинов А.Н., 1910. ОЛЕРАЦЕИ новолатинск., от лат. olus, oleris, овощ. Огородные овощи вообще. Объяснение 25000 иностранных …   Словарь иностранных слов русского языка

  • Oleraceous — Ol er*a ceous, a. [L. oleraceus, from olus, oleris, garden or pot herbs, vegetables.] Pertaining to pot herbs; of the nature or having the qualities of herbs for cookery; esculent. Sir T. Browne. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Olitory — Ol i*to*ry, a. [L. olitorius belonging to a kitchen gardener, or to vegetables, fr. olitor a kitchen gardener, fr. olus, oleris, vegetables.] Of or pertaining to, or produced in, a kitchen garden; used for kitchen purposes; as, olitory seeds.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Smyrnĭum — (S. L.), Pflanzengattung aus der Familie der Umbelliferae Smyrneae, 5. Kl. 2. Ordn. L.; Arten: S. olus atrum, in Schottland, Frankreich, Spanien heimisch, mit dicker, ästiger Wurzel, welche vor der ausgebreiteteren Cultur des Sellerie als Salat u …   Pierer's Universal-Lexikon

  • oléracé — oléracé, ée (o lé ra sé, sée) adj. Plantes oléracées, plantes qu on emploie comme légumes. ÉTYMOLOGIE    Lat. olus, oleris, légume …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • CAEPE — inter Aegyptiorum olim Numina. Plin. l. 19. c. 6. Allium caepasque inter Deos iureiurando habet Aegyptus; Sicut Zeno Stoicus per capp???, Teleclides per brassicam, iurâsse leguntur. Vide infra Cepe. Aversabantur tamen illud Aegzptii Sacerdotes,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PICRIS — Graeca vox πικρὶς, lactuca agrestis, Exodi c. 12. v. 8. in Vulgata, Et edent carnes nocte illâ assas ipsi et azymos panes cum lactucis agrestibus; ubi Vaticana translatio habet, Et azyma super picrides comedent: S. Cyprianus cum picridibus, legit …   Hofmann J. Lexicon universale

  • THAMNUS — apud Plin. l. 21. c. 15. ubi de herbis sponte nascentibus, in Italia paucissimas novimus, fraga, thamnum, ruscum, murinam: et Columellam, l. 10. iam thamni sponte virescunt, genus oleris est vel herbae, quae sale condiebatur et servabatur ad… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»